نسخه جدیدی از «سندرم اختلال ترامپ»: واکنش‌های بیش از حد ومشکلات مربوط به آن

شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی‌ ایران (شارا) || در دوران ریاست‌جمهوری نخست ترامپ، حامیان وی ادعا کردند که نوع جدیدی از اختلال روانی به نام «سندرم اختلال ترامپ» شایع شده است. این وضعیت به‌ویژه در میان پیشروان لیبرال در رسانه‌ها و آکادمی‌ها مشاهده شد که هر بار نام ترامپ به میان می‌آمد، به طرز شدیدی از تعادل خارج می‌شدند.

بسیاری از لیبرال‌ها این واکنش‌ها را به‌عنوان پاسخی مناسب به یک رئیس‌جمهور قانون‌شکن و منحصر به فرد می‌دیدند، اما حامیان ترامپ حق داشتند که برخی از این واکنش‌ها که معمولاً از دل ترس‌های شدید می‌آمد، در مواردی بیش از حد بودند.

این وضعیت تنها برای کشور زیان‌آور نبود، بلکه موجب می‌شد که مقابله با بدترین ایده‌های ترامپ دشوارتر شود، زیرا لیبرال‌ها به «پسرانی که مدام فریاد می‌زنند گرگ آمد!» تبدیل شدند. بنابراین، در این دوره، مسئولیت مخالفان ترامپ این است که آرامش خود را حفظ کرده و معایب سیاست‌های او را به‌طور معقولانه بیان کنند، نه اینکه مداوم هشدار دهند که شب تیره فاشیسم در حال فرود آمدن است.

همچنین، وظیفه حامیان ترامپ این است که از ایجاد نوعی دیگر از «سندرم اختلال ترامپ» خودداری کنند. به‌طور مثال، وقتی ترامپ تعرفه‌هایی بر واردات از کانادا اعمال کرد و مدعی شد که این اقدامات برای جلوگیری از قاچاق فنتانیل و مهاجران غیرقانونی از مرز شمالی ضروری است، بسیاری از حامیان او به سرعت به این ادعا باور کردند، حتی زمانی که شواهد نشان می‌داد که این فقط بهانه‌ای برای توجیه تعرفه‌هاست.

در حالی که تنها ۱٫۵ درصد از دستگیری‌ها در مرز شمالی مربوط به عبور غیرقانونی از کانادا بود، در همان سال، بیش از ۳۰ هزار مهاجر از کانادا به آمریکا مهاجرت کردند. همچنین، اداره مبارزه با مواد مخدر تنها ۴۳ پوند فنتانیل از کانادا توقیف کرد، در حالی که ۲۱ هزار پوند از مکزیک وارد شده بود. با این حال، پس از اینکه ترامپ چنین ادعایی کرد، جناح راست در پلتفرم ایکس به شدت به این موضوع پیوست و در تلاش بودند تا این موضوع را به یک مشکل بزرگ و فوری تبدیل کنند.

همچنین وقتی ایلان ماسک به انتقاد از آژانس توسعه بین‌المللی آمریکا (USAID) پرداخت، برخی از منتقدان بر این باور شدند که این سازمان یک ابزار چپ‌گراست که باید بسته شود. این در حالی بود که در حقیقت، USAID کمک‌های بسیاری به پروژه‌های غیرمناقشه‌برانگیز مانند مبارزه با ایدز و مالاریا ارائه کرده بود.

نکته این است که ترامپ و دیگر سیاستمداران معمولاً به دنبال کسب پیروزی‌های سیاسی آسان از طریق حمله به برنامه‌های آسیب‌پذیر هستند. این برنامه‌ها ممکن است تأثیر زیادی بر سیاست داخلی نداشته باشند، اما حمله به آنها برای کسب سود سیاسی آسان است.

با این حال، وظیفه ما این است که هربار که ترامپ صحبت می‌کند، دست از واکنش‌های هیجانی برداریم. ترامپ مانند بسیاری از سیاستمداران، ایده‌های بد زیادی دارد که آن‌ها را با گفته‌های نادرست توجیه می‌کند. بنابراین، نباید اجازه دهیم که این رفتارها بر ما و کشور تأثیر منفی بگذارد و به جای آن، با تحلیل دقیق‌تر و بدون واکنش‌های هیجانی به مسائل نگاه کنیم.