آتش بس ناگهانی هند / مودی که در فوریه دیدار پرحاشیه‌ای با ترامپ داشت، تمام تلاش خود را به‌کار گرفت تا رضایت رئیس‌جمهور آمریکا را جلب کند، حتی در موضوعاتی چون خریدهای دفاعی آمریکا. در طول سه ماه اول سال جاری، دستگاه حکومتی مودی به‌شدت در تلاش بود تا از طریق ارائه امتیازات تجاری و سیاستی، روابط خود را با واشنگتن بهبود بخشد. در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ نیز مودی تلاش کرد رابطه شخصی نزدیکی برقرار کند، از جمله با دعوت از ایوانکا ترامپ به هند و میزبانی رویداد «ناماسته ترامپ» در احمدآباد و حضور در تجمع «هاو دی مودی» در هوستون.
این تلاش‌ها توسط رسانه‌های همسو با دولت مودی به عنوان دیپلماسی هوشمندانه او تحسین شد و اعلام شد که هند اولین کشوری خواهد بود که توافق تعرفه‌ای با آمریکا امضا می‌کند.
اما حالا دولت مودی در برابر واقعیت‌های این رابطه قرار گرفته و نخست‌وزیر ناچار به سکوتی تحقیرآمیز شده است؛ سکوتی که در مقابل ادعای ترامپ مبنی بر اینکه او با تهدید به قطع تجارت، آتش‌بس را برقرار کرده است. ترامپ بارها این ادعا را مطرح کرده است، از جمله در ۱۲ می هنگام گفتگو با خبرنگاران کاخ سفید.
مودی در سخنرانی‌های پس از آتش‌بس گفته است که حملات مکرر موشکی و پهپادی هند به زیرساخت‌های نظامی پاکستان باعث شده است آنها برای آتش‌بس درخواست کنند و هند پذیرفته است. اما او از اشاره به نقش ترامپ خودداری کرده است.
این وضعیت نشان می‌دهد که نخست‌وزیر هندی در تقابلی بین آرزوی تبدیل شدن به قهرمان ملی جنگ و کسب اکثریت دو سوم در انتخابات، و حفظ دوستی مورد اعتماد با ترامپ گرفتار شده است.
حزب کنگره به سه پرسش مهم اشاره کرده است که تاکنون بی‌پاسخ مانده‌اند:
۱. اگر آمریکا نقشی در آتش‌بس هند و پاکستان نداشته است، چرا ترامپ اولین کسی بود که این خبر را اعلام کرد؟
۲. آیا هند به صفر کردن تعرفه‌های کالاهای آمریکایی که ترامپ ادعا کرده است، رضایت داده است؟
۳. وزیر دفاع هند گفته است که پاکستان از کمک‌های اخیر صندوق بین‌المللی پول برای تأمین مالی تروریسم سوءاستفاده خواهد کرد؛ پس چرا نماینده هند در صندوق از حق رای منفی استفاده نکرد؟
مقایسه رفتار مودی با هندِ دوران جنگ ۱۹۷۱ تحت رهبری ایندرا گاندی نیز جالب است. آن زمان، فشار آمریکا و متحدان ناتو برای پایان جنگ بسیار زیاد بود اما ایندرا گاندی زیر بار نرفت و ارتش هند وارد داکا شد و بنگلادش را آزاد کرد. چنین شجاعتی امروز کمتر دیده می‌شود.
برنامه بلندپروازانه‌ای برای تبلیغ مودی به عنوان رهبر مقتدر پس از جنگ ۱۹۷۱ در حال شکل‌گیری بود که شامل آموزش دفاع غیرنظامی، رسانه‌های چاپی و تلویزیونی و نیروهای مجازی می‌شد اما اعلام آتش‌بس ناگهانی این برنامه را به شدت تحت تاثیر قرار داد.
حوادث چهار روز نبرد هند و پاکستان بدون بررسی دقیق فاجعه پاهاگام و رویدادهای منجر به حمله تروریستی ناقص خواهد بود. در ۲۲ آوریل، ۲۶ غیرنظامی بی‌گناه کشته شدند در حالی که نیروهای امنیتی هیچ واکنشی نشان ندادند.
در جلسه تمام احزاب در ۲۴ آوریل، دولت کوتاهی‌ها را پذیرفت و اعلام کرد که گردشگران بدون مجوز وارد منطقه شده بودند اما واقعیت نشان می‌دهد که این مسئله فقط شکاف ارتباطی نبود بلکه کل ساختار اداری گرفتار غرور کاذب دولت شده بود.
آمیت شاه، وزیر کشور، بارها ادعا کرده بود که آرامش به جامو و کشمیر بازگشته است و پیشرفت همه‌جانبه‌ای حاصل شده است. اما این ادعاها به کم‌توجهی و خودفریبی منجر شده است که جان مردم را به خطر انداخته است.
رهبران مخالف بارها به این ادعاها اعتراض کردند اما دولت به آنها توجه نکرد.
نویسنده: پی. رامان
تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی برای مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.
