جدای از تمامی تعاریفی که در کتاب‌های روابط عمومی برای این واحد در سازمان‌ها نوشته شده، یکی از مهمترین وظایف روابط عمومی‌ها بدون شک دیده‌بانی درون و برون سازمانی است تا پیوند یک سازمان با مخاطبان آن مجموعه به درستی برقرار شود، مطالعاتی که در خصوص آسیب شناسی روابط عمومی در ایران انجام شده مبین وجود موانعی است که ایفای نقش صحیح این واحد را در اکثر سازمان‌ها با چالش مواجه کرده‌است.
بر اساس نتایج مطالعات و مقالات موجود، برخی از مهمترین آسیب‌های عنوان شده در خصوص روابط عمومی در ایران به شرح ذیل بیان شده است:
تعریف غیرکارشناسی ساختار روابط عمومی و ترکیب آن با دیگر واحدهای سازمانی
ضعف باور مدیران به اثرگذاری روابط عمومی در ملاحظات سازمانی
بخش قابل توجهی از مدیران و کارکنان روابط عمومی (بخصوص مدیران) تخصص و مهارت لازم را ندارند
منابع کاربردی حوزه روابط عمومی از حداقل پشتوانه و مبناهای علمی برخوردار است
فقدان زیرساخت‌های مورد نیاز تکنولوژیکی، ضعف مبانی فکری، حقوقی و مدیریتی باعث شده روابط عمومی در ایران در پاسخگویی سیستماتیک و نهادینه به نیازهای افکار عمومی ناتوان باشند
جایگاه مشتریان نزد این واحدها در سطحی نازل قرار دارد
مستندسازی نظام پاسخگویی به مشتریان به عنوان شاخص اصلی مشتری مداری در برنامه و عمل روابط عمومی‌ها دیده نمی شود
واحدی با عنوان روابط عمومی در سازمان‌های خصوصی و دولتی در ایران با رویکرد تبلیغات سازمانی بیشتر سازگار است و سهم اطلاع یابی از انتظارات مشتریان، محیطِ همواره در حال تغییر و توسعه بستر مناسب برای اطلاع رسانی و برقراری ارتباطات درون و برون سازمانی در این حوزه مغفول مانده یا به صورت بسیار کمرنگی دیده شده است.
نگاه حداقلی به روابط عمومی در ساختارهای دولتی و شناخت نامناسب بخش خصوصی از ظرفیت‌های آن در زمینه تقویت مشتری مداری و بازاریابی باعث شده تا بخش عمده فعالیت واحدهای روابط عمومی مصروف امور کم ارزشی شود که عملا اثرگذاری چندانی در ماموریت‌های سازمانی ندارد و همین مسئله ذهنیت اثربخش نبودن این واحد را در سازمان‌ها تقویت می‌کند.
می‌توان گفت که روابط عمومی در بخش قابل توجهی از سازمان‌های دولتی و خصوصی ایران دارای روابط محدودی در دورن سازمان و همچنین با لایه‌های بیرونی هستند که ویژگی عمومی بودن آنها را خدشه دار کرده است، نگاهی اجمالی به محتوای سایت اکثر سازمان‌های دولتی و خصوص مبین آن است که روابط عمومی تنها نقش هماهنگ کننده و صورتجلسه نویسی از نشست‌ها و برنامه‌های مدیران آنهم معمولا مدیران ارشد یا روسای سازمان‌ها را برعهده دارند و در تولیدات آنها تعداد اندکی فرآورده تولیدی متناسب با نیازهای اطلاع رسانی جامعه مخاطبان به چشم می‌خورد.
از سوی دیگر فقدان رقابت و انحصار عرضه برخی تولیدات یا خدمات در بعضی از واحدهای بخش‌های دولتی یا خصوصی اصولا نیاز پاسخگو بودن یا مشتری مداری در این گونه سازمان‌ها را ایجاد نمی‌کند، لذا در هر صورت اطمینان دارند که کالا یا خدمات آنان بدون رضایت مشتری نیز خواهان دارد، بنابر این نیازی به برقراری ارتباط با جامعه مشتریان و کسب رضایت آنان احساس نمی‌کنند، در چنین سازمان‌هایی روابط عمومی عملا کارکردی ندارد و تنها یک بخش است که باید بر اساس چارت سازمان وجود داشته باشد.
هم اکنون حال روز بخش قابل توجهی از روابط عمومی‌ها در کشور به تبع آن در استان یزد به همین سیاق است که گفته شد، لذا در یک سازمان با نگاه حداقلی به روابط عمومی، افراد توانمند انگیزه‌ای برای حضور در چنین واحدی نخواهند داشت زیرا توانمندی‌های آنان در چنین فضایی دیده نمی‌شود،
از سوی دیگر میزان فعالیت روابط عمومی‌ها به میزان قابل توجهی وابسته به نوع نگاه مدیران است و فقدان تخصص و دانش بخش قابل توجهی از مدیران نسبت به میزان اثرگذاری روابط عمومی مانع شکل گیری یک واحد موثر در این زمینه در سازمان‌ها می‌شود.
منبع خبر:
شارا
/ روابط عمومی‌هایی که روابط ندارند و عمومی نیستند
تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی برای مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.
