در جهانی که جنگ با با اعلام آتش بس تنها در آغاز فاز دوم آن است؛ وقتی که گلولهها متوقف میشوند اما روایتها تا مدتها ادامه مییابند؛ اهمیت روابط عمومی پساجنگ بیش از هر زمان دیگری برجسته میشود. اکنون که جنگ ۱۲ روزه میان اسرائیل و ایران پایان یافته، زمان ورود روابط عمومی برای بازسازی روان، اعتماد و روایت ملی است. روابط عمومی پساجنگ، تلاشی است برای بازسازی آن چیزی که دیده نمیشود: ذهنها، دلها، امیدها و اعتمادها.
بیاعتمادی عمومی، مهمات دشمن است؛ و سکوت در برابر آن، میدان جنگ را واگذار میکند. اکنون زمان آن است که روابط عمومیها، از ناظر به بازیگر، و از تابع به رهبر روایت بدل شوند. روابط عمومی جنگ، دیگر یک دپارتمان نیست؛ بلکه جبههای است که با زبان، روایت و اعتماد، برای حفظ ثبات جامعه میجنگد. اگر در صلح، روابط عمومیها تصویر میسازند، در جنگ، آنها حقیقت را نگه میدارند. جنگ، پایان گفتوگو نیست؛ آغاز مسئولیت بزرگتر روابط عمومیهاست.