پیش بینی آینده روابط عمومی / هوش مصنوعی به کمک روابط عمومی سازمانها آمده است. این فناوری میتواند احساسات مردم را بفهمد، محتوا تولید کند و حتی بحرانها را قبل از وقوع سریعتر، دقیقتر و هوشمندانهتر از قبل پیشبینی کند. در گفتوگویی اختصاصی با مریم سلیمی، دکترای علوم ارتباطات، پژوهشگر حوزه روابط عمومی و از مدرسان سوادهای مختلف از جمله سواد هوش مصنوعی، به بررسی فرصتها و چالشهای این فناوری نوظهور در حوزه روابط عمومی پرداختهایم. سلیمی با باور به اینکه روابط عمومی ایران در مرحله گذار است، به ارائه پیش بینی هایی از آینده روابط عمومی تا سال ۲۰۵۰ می پردازد و می گوید: روابط عمومی ها با توجه به تحولات تکنولوژیکی به خصوص با بهره گیری از تراشه های مغزی و رابط های مغز- کامپیوتر و هوش مصنوعی پیشرفته، امکانات شخصی سازی، استفاده از اینترنت اشیا، بلاکچین، واقعیتهای افزوده، مجازی و… وارد عصر نوینی از فعالیتهای خود میشوند و لازم است ضمن ارتقای مهارتها و به روز بودن دانش برای همگامی با تحولات و عملیاتیسازی آموختههای خود، بر ایجاد ارزش افزوده، خلاقیت، امور استراتژیک و تقویت ارتباطات انسانی تمرکز کنند.
حوزه روابط عمومی / در عصری به سر می بریم که استفاده از هوش مصنوعی به امری اجتناب ناپذیر در حوزه های کاری و شخصی تبدیل شده است. اهمیت و گستردگی فعالیت روابط عمومیها و رسانه ها، آشنایی و بهره گیری از هوش مصنوعی را ضرورت بیشتری می بخشد. در این گزارش سعی شده تا با ارائه راهنمای عملی تجربه نگارانه در دیالوگ با گراک و کوپایلت، در کمک به مدیران و فعال حوزه روابط عمومی و رسانه در بهره گیری از هوش مصنوعی گام برداریم.
پرامپت های ذهنی / شفقنا رسانه- مریم سلیمی نوشت: در حال حاضر با دستور متنی، صوتی و…. و به یاری چارچوبهایی به هوش مصنوعی می گوییم چه چیزی را می خواهیم تا او از آنها به ما خروجی ارائه دهد. در ابتدا نیز از این خروجی ها شگفت زده می شویم و تصور می کنیم که این نهایت خلق توسط یک هوش مصنوعی مولد است، ولی قطعاً ارتباط ذهنی ما با ماشین ها، انقلابی جدید به وجود خواهد آورد و از هم اکنون باید منتظر آن بود و برای آن روز آمادگی لازم را کسب کرد.
رسانههای اجتماعی با اهداف مختلفی شکل گرفتند که مهمترین آنها توسعه ارتباطات و ایجاد ارتباط دوسویه و فرامرزی بود که در پاسخ به ضعف و خلأهای موجود در دیگر رسانهها شکل گرفت.
یک مدرس دانشگاه با اشاره به اصطلاحی بین فعالان حوزه رسانه تحت عنوان «خبر خوردن» که آن را زمانی به کار میبرند که از یک خبر جا بمانند و دیگران آن را زودتر منتشر کنند، بر این باور است که «جا ماندن از یک خبر، خیلی بهتر از شرکت در رقابتی است که برای گمراه کردن مخاطب شکل می گیرد و هنوز از درستی آن اطمینانی نیست.»