در یکی از نقاط عطف تاریخ سیاسی و فرهنگی جهان، زنی با استفاده از زبان و منطق، ساختار روایت رسمی یک نظام پیروزمند را به چالش کشید. آنچه در «دربار شام» رخ داد، نه صرفاً یک سخنرانی، بلکه یک کنش زبانی حقیقتگو در قالب روایتگری پسابحران بود؛ مداخلهای ارتباطی که با بهرهگیری از ابزارهای اقناع، سواد رسانهای و حافظه تاریخی، مسیر روایت را از سلطه حاکم بهسوی بازتعریف حقیقت تغییر داد.