شبکه اطلاع‌رسانی روابط‌عمومی ایران (شارا) || این خبر به بررسی تبعات اقتصادی و اجتماعی سیاست‌های فیلترینگ در کشور پرداخته است. فیلترینگ به عنوان ابزاری برای محدود کردن دسترسی به شبکه‌های اجتماعی و سایت‌ها، بازار جدید و پرسودی برای فروش فیلترشکن ایجاد کرده که گردش مالی آن به طرز چشمگیری از درآمد عملیاتی اصلی‌ترین شرکت ارتباطی کشور (شرکت زیرساخت) بیشتر است.
۲. ابعاد کلیدی تحلیل:
الف) جنبه اقتصادی:
– گردش مالی بازار فیلترشکن:
بازار فیلترشکن با گردش مالی ۴۵ هزار میلیارد تومان (۴۵ همت) نشان‌دهنده یک اقتصاد سایه‌ای است که به دلیل محدودیت‌های ارتباطی رسمی به وجود آمده است. این میزان درآمد، نه‌تنها بسیار فراتر از درآمد شرکت زیرساخت (۶.۳ همت) است، بلکه فرصت‌های مالی عظیمی را به خارج از نظارت قانونی منتقل کرده است.
– ضرر اقتصادی دولت:
درآمد حاصل از فروش فیلترشکن، به دلیل عدم ثبت رسمی و نبود قوانین مالیاتی شفاف، به دولت هیچ سودی نمی‌رساند. در عوض، سرمایه‌ای که می‌توانست در توسعه زیرساخت‌های دیجیتال کشور هزینه شود، به این بازار غیررسمی هدایت شده است.
ب) جنبه اجتماعی:
– کاربران شبکه‌های اجتماعی:
با توجه به آمار مرکز ملی آمار، ۸۷ درصد از جمعیت بالای ۱۸ سال کشور کاربر شبکه‌های اجتماعی هستند. این آمار نشان‌دهنده تقاضای بالا برای دسترسی به پلتفرم‌های مسدودشده است.
این وضعیت، نه‌تنها اعتبار سیاست فیلترینگ را زیر سؤال می‌برد، بلکه نشان می‌دهد که این سیاست در کاهش استفاده از شبکه‌های اجتماعی ناکام بوده است.
– تأثیر بر آزادی اطلاعات:
محدودیت دسترسی به اطلاعات، افراد را به سمت ابزارهای جایگزین سوق داده است. این امر، علاوه بر افزایش هزینه‌های کاربران، موجب ایجاد شکاف دیجیتال و کاهش اعتماد عمومی به سیاست‌گذاری‌های ارتباطی می‌شود.
ج) جنبه فنی:
– کاهش بهره‌وری زیرساخت:
فیلترینگ موجب افزایش هزینه‌های فنی و کاهش بهره‌وری در شبکه ملی اطلاعات شده است. استفاده گسترده از فیلترشکن‌ها، بار اضافی بر شبکه وارد می‌کند و کیفیت خدمات اینترنت را کاهش می‌دهد.
– اختلال در امنیت سایبری:
استفاده از فیلترشکن‌ها، کاربران را در معرض خطرات امنیتی، از جمله حملات سایبری، بدافزارها و نقض حریم خصوصی قرار می‌دهد. این مسئله تهدیدی جدی برای امنیت ملی محسوب می‌شود.
۳. پیامدهای سیاست فیلترینگ:
– افزایش نارضایتی عمومی:
محدودیت‌های ارتباطی، نه‌تنها کارایی کاربران را کاهش می‌دهد، بلکه به افزایش نارضایتی اجتماعی منجر شده است.
– فرصت‌های از دست‌رفته:
در حالی که کشورها در حال توسعه اقتصاد دیجیتال هستند، ایران با ایجاد محدودیت‌های بی‌ثمر، فرصت‌های اقتصادی و تکنولوژیک خود را از دست می‌دهد.
۴. پیشنهادها:
– بازنگری در سیاست فیلترینگ:
لازم است سیاست‌گذاران با تحلیل جامع از هزینه‌ها و مزایای فیلترینگ، راهکارهای جایگزین مانند آموزش و فرهنگ‌سازی را به کار گیرند.
– توسعه زیرساخت‌ها:
سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های ارتباطی و دیجیتال می‌تواند ضمن افزایش اعتماد عمومی، به بهبود کیفیت خدمات اینترنتی کمک کند.
– قانون‌گذاری برای بازار فیلترشکن:
تنظیم مقررات شفاف برای نظارت بر بازار فیلترشکن، می‌تواند بخشی از این گردش مالی عظیم را به نفع اقتصاد رسمی بازگرداند.
این خبر بازتابی از ناکارآمدی سیاست‌های محدودکننده در عصر دیجیتال است. فیلترینگ نه‌تنها به اهداف خود نرسیده، بلکه بازارهای موازی را تقویت کرده است.
تصمیم‌گیران باید به جای اصرار بر سیاست‌های ناکارآمد، راهکارهای جایگزینی برای همگام‌سازی کشور با تحولات جهانی در حوزه ارتباطات و اطلاعات بیابند.
منبع خبر:
شارا
/ فیلترشکن ۷ برابر پرسودتر از شرکت زیرساخت
تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی برای مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.
