رویدادزدگی / چند روز پیش هنگام مرور اخبار اقتصادی به کلمۀ «گردشگری بیرویه» یا «Overtourism» برخورد کردم. کنجکاو شدم و بیشتر در این مورد مطالعه کردم. گردشگری بیرویه اصطلاحی است که به رشد بیش از حد گردشگری در یک مقصد خاص اشاره دارد و باعث تأثیرات منفی بر محیطزیست، جوامع محلی و تجربۀ کلی بازدیدکنندگان میشود.
این پدیده زمانی رخ میدهد که تعداد گردشگران از ظرفیت تحمل یک مقصد فراتر رفته و زیرساختها، منابع و بافت اجتماعی آن را تحت فشار قرار میدهد. نمونههای معروف شامل ونیز، بارسلونا و بالی هستند، جایی که ساکنان محلی از افزایش هزینههای زندگی، ازدحام بیش از حد و کاهش فرهنگ محلی شکایت دارند.
این مفهوم پس از پاندمی کرونا توجه زیادی را به خود جلب کرد، چراکه گردشگری با سرعت بیسابقهای بازگشت. درحالیکه بازیابی اقتصادی اولویت داشت، تأثیرات منفی گردشگری بیرویه نیاز به رویکردهای گردشگری پایدار را برجسته کرد که منافع بازدیدکنندگان، ساکنان و محیطزیست را متعادل میکند.
گسترش مفهوم به حوزۀ رویدادها
قضیۀ گردشگری بیرویه و عواقب آن من را به یاد مبحث مورد علاقهام یعنی رویدادها انداخت. حس کردم که ما اکنون در اکوسیستم کسبوکارهای فناوری و نوآوری با پدیدهای مشابه روبهرو هستیم.
با الهام از گردشگری بیرویه، اصطلاح «رویدادزدگی» یا «Overevent» میتواند برای توصیف پدیدهای به کار رود که تعداد بیش از حد رویدادها در یک دورۀ زمانی خاص برگزار میشود و باعث تأثیرات منفی بر ذینفعان، از جمله شرکتکنندگان، برگزارکنندگان و آن اکوسیستم میشود.
دلایل ظهور رویدادزدگی
- افزایش رویدادها پس از پاندمی: مشابه گردشگری، صنعت رویدادها پس از کووید-۱۹ با افزایش فعالیتها مواجه شد، چراکه برگزارکنندگان سعی در جبران زمان از دست رفته داشتند. یکباره رویدادها، کنفرانسها، نمایشگاهها و جشنوارهها تقویمها را پر کردند.
- رقابت شدید: با گسترش ابزارها و زمینههای ارتباطی، افراد و گروههای مختلف توانستهاند بهراحتی رویدادهایی را برنامهریزی و برگزار کنند. این موضوع منجر به افزایش تعداد رویدادها و ایجاد بازاری شلوغ و اشباع شده است.
- مدلهای ترکیبی: افزایش رویدادهای ترکیبی و مجازی باعث شد که محدودیتهای فیزیکی دیگر مانع نباشند و به افزایش تعداد رویدادها منجر شد.
معایب رویدادزدگی
- خستگی مخاطبان: همانطور که گردشگران میتوانند از مقاصد شلوغ خسته شوند، شرکتکنندگان در رویدادها نیز ممکن است با خستگی ناشی از انتخابهای بیش از حد و زمانبندیهای متداخل مواجه شوند که علاقه و تعامل آنها را کاهش میدهد.
- کاهش کیفیت: با رقابت زیاد بین رویدادها، برگزارکنندگان ممکن است برای کاهش هزینهها کیفیت را فدا کنند که تجربۀ کلی و اعتبار بلندمدت را تحتتأثیر قرار میدهد.
- کمبود توجه مخاطبان: با برگزاری تعداد زیادی رویداد، مخاطبان اغلب با محدودیت زمانی و انتخابهای زیاد مواجه میشوند. این امر میتواند باعث شود که بسیاری از رویدادها از دید مخاطبان پنهان بمانند یا اولویت کمتری پیدا کنند.
- چالش در جذب اسپانسرها: با افزایش تعداد رویدادها و تقسیم توجه مخاطبان، اسپانسرها ممکن است تمایل کمتری به سرمایهگذاری در رویدادها داشته باشند، چراکه اثربخشی تبلیغاتی کاهش مییابد.
- غیر اقتصادی بودن: اشباع بازار میتواند باعث ضرر مالی برای برگزارکنندگان شود، چراکه توجه تقسیم شده و بودجۀ محدود باعث کاهش آمار شرکتکنندگان و فرصتهای اسپانسری میشود.
چگونه با رویدادزدگی مقابله کنیم؟
- تمرکز بر کیفیت: تأکید بر ارائۀ تجربیات معنادار بهجای تعداد زیاد رویدادها که نیازها و ترجیحات مخاطبان را برآورده کند.
- تحلیل نیاز مخاطبان: با استفاده از ابزارهای تحلیل داده، رویدادهایی طراحی شود که به نیازهای واقعی مخاطبان پاسخ دهند و از ایجاد رویدادهای بیهدف یا کماثر جلوگیری شود.
- همکاری میان برگزارکنندگان: همکاری و هماهنگی بین برگزارکنندگان رویدادها میتواند به جلوگیری از تداخل زمانی و جلبتوجه مخاطبان کمک کند.
اکوسیستم رویدادها نیز مانند مقاصد گردشگری با چالشی مواجه است که نیازمند تعادل میان تعداد و کیفیت است. رویدادها زمانی موفق هستند که بتوانند تجربهای متمایز برای مخاطبان خلق کنند. اهمیت این تعادل در ایجاد ارتباطات واقعی و تأثیرگذاری طولانیمدت نهفته است؛ جایی که هر رویداد بهجای صرفاً یک گزینه برای حضور یا شرکت کردن، تبدیل به یک تجربۀ ارزشمند میشود.
منبع خبر:
مصور
/ آیا ما گرفتار رویدادزدگی شدهایم؟
تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی برای مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.