«کودکان آسیب پذیرترین کاربران فضای مجازی» تیتر روزنامه رسالت است که در گزارشی به تبعات حضور کودکان در فضای مجازی پرداخت و نوشت: «بسیاری از والدین اذعان دارند که فرزندانشان بیش ازحد به صفحه نمایش تبلت و موبایل چشم می دوزند و شبانه روز در اینستاگرام می چرخند اما حضورشان در شبکه های اجتماعی به اینستاگرام ختم نمی شود. از این شبکه به آن شبکه می روند، از این وب سایت به وب سایت دیگر. روزهایی که لایک می گیرند و جلب توجه می کنند شاد و سرحال اند، روز هایی که پست هایشان با اقبال روبه رو نمی شود افسرده و بی حوصله اند و با زمین و زمان دعوا دارند. کسی رمز گوشی موبایلشان را نمی داند. به صراحت به والدینشان می گویند این حریم خصوصی من است و اجازه ندارید به آن وارد شوید. کنترل زمان وب گردی و پرسه زدن در شبکه های اجتماعی هم از دست خانواده ها خارج شده است. همه انگشت اتهام را به سمت فضای مجازی نشانه می گیرند و معتقدند این هیولای وقت خوار بی مصرف، ذهن و فکر بچه ها را تسخیر کرده است. کسی اما به خاطر نمی آورد مقصر اصلی والدینی هستند که در سنین سه یا چهارسالگی برایش تلفن همراه و تبلت خریدند؛ بی آنکه راه و روش استفاده از این ابزارها را به او بیاموزند. گاهی نیز والدین برای اینکه کودک را از سر خود باز کنند، موبایل را بدون هیچ نظارتی در اختیارش قرار می دهند تا به خیال خودشان سرگرم شود. رعنا محبی، مددکار کودکان نسبت به استفاده بی قاعده از موبایل یا تبلت هشدار داده و می گوید: «بار ها مشاهده شده است که پدر یا مادر به دلیل تنبلی، موبایل خود را در اختیار کودک قرار داده اند تا او ساعت ها سرگرم باشد و والدین هم به کارهای خود برسند. درحالی که کودک با فشار دادن یک لینک می تواند صحنه هایی را ببیند که برای سنش خطرناک است. عوارض تماشای صحنه های خشن یا پورنوگرافی گاهی تا سال ها کودک را اذیت خواهد کرد.»
«پیش‌دبستانی‌ها گرفتار آموزش‌های بازاری» تیتر روزنامه قدس است و در گزارشی به این سوال پاسخ داد که چرا هر سال ۴ درصد کلاس اولی‌ها مردود می‌شوند؟ این روزنامه نوشت:« یک سرمایه به نام سرمایه دوره اوان کودکی داریم که ما آن را صرفآموزش‌های بازاری می‌کنیم. همان آموزش‌هایی که با تبلیغات مختلف به والدین تأکید می‌کند برای مثال اگر بچه‌ات را دوست داری و به فکر آینده او هستی بیا آموزش زبان‌های خارجه را انتخاب و خریداری کن. یا تبلیغ انواع بسته‌های تجاری که برای جهت‌دهی رغبت والدین طراحی شده و به فروش می‌رسد. بنابراین والدینی که پول دارند به جای اینکه خودشان وقت بگذارند و اجازه دهند کودک بازی کند و در فرایند رشد طبیعی قرار گیرد او را در یک فضای آسیب‌زا قرار می‌دهند. بخش دیگر آسیب‌ها نیز به مناطقی برمی‌گردد که خدمات تربیتی در آنجا وجود ندارد یا کمتر از مناطق دیگر است. بنابراین وظیفه دولت، پوشش خدمات تربیتی در این مناطق است، چراکه عدالت اجتماعی اقتضا می‌کند همه بچه‌ها، رشد و تربیت دوره کودکی و نوجوانی را به شکل مناسبی طی کنند.»
در ادامه صفحه یک سایر روزنامه ها را ببینید…
تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی برای مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.
