برخی لحظات در تاریخ با نیروی یک تصویر، متن یا اثر ساده به جریانی بزرگ تبدیل شده‌اند. آثاری که فراتر از یک خبر یا عکس، موجی از آگاهی و تغییرات اجتماعی و فرهنگی را برانگیخته‌اند و به نقاط عطفی در مسیر اندیشه و ارتباطات بدل شده‌اند. در این سلسله یادداشت‌ها، به مرور آن لحظات می‌پردازیم؛ آثاری که از دل رسانه‌ها بیرون آمده و به تحولاتی ماندگار در جوامع انجامیده‌اند.
مقدمه
در ابتدای قرن بیستم، مردی با دوربینی بر دوش، راهی سفرهایی می‌شد که مقصد آن نه دشت‌های آرام و منظره‌های زیبا، بلکه کارگاه‌های تاریک، معادن مرگ‌آور و خیابان‌های شلوغ شهری بود. لوئیس هاین، عکاس و جامعه‌شناسی اهل ویسکانسین، تصمیم گرفته بود تا پرده از دنیایی بردارد که اغلب در پس کارخانه‌ها و در دل تاریکی پنهان شده بود؛ دنیای کودکان کار.
لوئیس هاین که در سال ۱۸۷۴ در شهر اوشکوش متولد شد، با تحصیلاتی در جامعه‌شناسی وارد دنیای عکاسی شد. او ابتدا در مدرسه‌ای به نام «مدرسۀ فرهنگ اخلاقی» در نیویورک تدریس می‌کرد و از عکاسی برای تقویت روش‌های آموزشی خود استفاده می‌کرد. اما وقتی با بحران‌های اجتماعی زمانه‌اش روبرو شد، مأموریت بزرگ‌تری برای خود برگزید: او تصمیم گرفت صدای کودکانی باشد که در کارخانه‌های صنعتی با دست‌های کوچکشان، پیچ‌ومهره‌های زندگی بزرگ‌ترها را سفت می‌کردند.
در سال ۱۹۰۸، لوئیس هاین به‌عنوان عکاس و پژوهشگر برای کمیتهٔ ملی کار کودکان (NCLC) شروع به کار کرد. این کمیته، که در پی افزایش آگاهی عمومی از شرایط سخت و غیرانسانی کودکان کار بود، به هاین مأموریت داد تا زندگی کودکان کار را در سراسر آمریکا مستند کند. هاین به روش‌های زیرکانه‌ای برای ورود به کارخانه‌ها و معادن متوسل می‌شد؛ از تظاهر به فروش انجیل گرفته تا تغییر چهره به‌عنوان فروشندهٔ کارت‌پستال و حتی عکاس صنعتی.
در عکس‌های او، چهره‌های خسته و دست‌های کوچک و خشن کودکانی دیده می‌شود که به‌جای بازی و آموزش، روزهای خود را در میان ماشین‌آلات صنعتی و زنجیره‌های تولید سپری می‌کردند. هاین، با عکاسی مستقیم و بدون واسطه‌ای که از کودکان داشت، همدلی و درد را در هر فریم ثبت می‌کرد؛ از نگاه‌هایی که در لنز دوربین او دوخته می‌شد تا دست‌هایی که اثری از کودکی بر آن‌ها نمانده بود.
عکس‌های لوئیس هایت بیش از آنکه تصاویری هنری باشند، به‌عنوان مستنداتی برای واقعیت‌های تلخ زمانه استفاده می‌شدند. این تصاویر، ابزار نیرومندی برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی و فشار بر قانون‌گذاران بودند. عکس‌های او که شرایط سخت و ناامیدکننده کودکان کار را به نمایش می‌گذاشتند، به‌تدریج به نماد مبارزه برای تغییر و حقوق کودکان تبدیل شدند.
لوئیس هاین نه‌تنها به‌عنوان یک عکاس برجسته، بلکه به‌عنوان پیشگامی در مسیر اصلاحات اجتماعی شناخته شد که توانست با ثبت درد و رنج کودکان و مستند کردن شرایط کاری آن زمان، قلب‌ها را تکان دهد و وجدان عمومی را بیدار کند. هاین نمونهٔ برجسته‌ای از قدرت عکاسی مستند است؛ نیرویی که نه‌تنها لحظات را ثبت می‌کند، بلکه از درون آن‌ها جنبشی برای عدالت و اصلاحات را آغاز می‌کند.
کودکان در زنجیر صنعت؛ گسترش کار کودکان در قرن نوزدهم
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، ایالات متحده دوران صنعتی‌شدن سریع را پشت سر می‌گذاشت. منابع طبیعی فراوان، اختراعات جدید و بازارهای گسترش‌یافته، رشد صنایع را به اوج رسانده بودند و کارخانه‌ها، معادن و کارگاه‌های مختلف، به نیروی کاری بیشتری نیاز داشتند. در این دوران، فقر و بیکاری همچنان در بین خانواده‌های مهاجر و قشر کارگر بسیار شایع بود. بسیاری از این خانواده‌ها، برای تأمین نیازهای روزمرۀ خود، مجبور بودند کودکان‌شان را نیز روانۀ بازار کار کنند. این کودکان، اغلب کوچک‌تر از آن بودند که توانایی‌های جسمانی یا ذهنی‌شان برای مشاغل سنگین آماده باشد، اما دستمزد پایین آن‌ها برای کارفرمایان جذابیت زیادی داشت.
کودکان کار، نیروی کاری ارزان و قابل‌استفاده در مشاغل ساده و تکراری محسوب می‌شدند. کارفرمایان می‌توانستند به‌راحتی از این کودکان در مشاغلی که نیاز به مهارت یا تجربۀ خاصی نداشت، بهره‌کشی کنند. از سوی دیگر، جثۀ کوچک کودکان، آن‌ها را برای انجام کارهای دقیق و ظریف، مثل تنظیم ماشین‌آلات کوچک یا ورود به فضاهای تنگ در معادن، مناسب‌تر می‌کرد. این کودکان به‌جای حضور در مدرسه و یادگیری مهارت‌های جدید، ساعت‌های طولانی و در شرایطی خطرناک مشغول به کار بودند و بسیاری از آن‌ها دچار مشکلات جسمی مانند ضعف عمومی، نقص رشد و بیماری‌های مزمن مانند سل و برونشیت می‌شدند.
با وجود افزایش تعداد کودکان کار، حمایت‌های نظارتی و قانونی از آن‌ها بسیار محدود و ناکافی بود. تلاش‌هایی برای تصویب قوانین حمایتی صورت گرفته بود، اما این قوانین در بسیاری از ایالت‌ها ضعیف اجرا می‌شدند و بسیاری از کارخانه‌داران به‌راحتی آن‌ها را دور می‌زدند. در این شرایط، کودکان کار از حقوق اولیۀ خود محروم بودند و آینده‌ای نیز نداشتند که از طریق آموزش و رشد شخصی به سطحی از استقلال و آسایش برسند.
به‌این‌ترتیب، پدیدۀ خانواده‌هایی که در آن کودکان به‌عنوان بخشی از نیروی کار خانواده ایفای نقش می‌کردند، به‌نوعی از بدیهیات تبدیل شده بود. اما این بدیهی‌پنداری، فداکاری‌های بسیاری را به کودکان تحمیل می‌کرد.
از کلاس درس به میدان مبارزه؛ زندگی و پیشینهٔ لوئیس هاین
لوئیس ویکز هاین در سال ۱۸۷۴ در اوشکوش، ویسکانسین به دنیا آمد و در ابتدا در رشتهٔ جامعه‌شناسی تحصیل کرد. تحصیلاتش به او نگرشی انتقادی نسبت به مسائل اجتماعی بخشید. در اوایل دههٔ ۱۹۰۰، او به نیویورک نقل مکان کرد و به تدریس در مدرسهٔ «فرهنگ اخلاقی نیویورک» مشغول شد. هاین که به توانمندی‌های آموزش و آگاهی‌بخشی باور داشت، از عکاسی به‌عنوان ابزاری آموزشی برای رساندن پیام‌های خود به دانش‌آموزان بهره گرفت. اما به مرور زمان متوجه شد که عکاسی می‌تواند ابزاری قدرتمندتر برای تغییرات اجتماعی باشد.
حین تدریس، او عکاسی را نه‌تنها به‌عنوان یک ابزار آموزشی، بلکه به‌عنوان روشی برای ایجاد تغییرات در اجتماع به‌کار گرفت. در پروژه‌ای برای ثبت مهاجران تازه‌وارد به جزیرۀ الیس، هاین با دوربین خود به زندگی آن‌ها نزدیک شد و به عمق زندگی طبقات فرودست و نیازهای آن‌ها پی برد. همین تجربه باعث شد تا هاین از تدریس فاصله بگیرد و به عکاسی مستند اجتماعی به‌عنوان راهی برای نشان‌دادن شرایط دشوار زندگی گروه‌های آسیب‌پذیر بپردازد.
این دوران، آغاز مسیری بود که او را به یکی از تأثیرگذارترین عکاسان تاریخ آمریکا و جهان تبدیل کرد؛ فردی که دوربین خود را به سلاحی برای مستندکردن و افشای نابرابری‌ها و مبارزه با بی‌عدالتی‌های اجتماعی تبدیل کرد.
همکاری با کمیتهٔ ملی کار کودکان
در سال ۱۹۰۸، لوئیس هاین به‌عنوان عکاس رسمی کمیتهٔ ملی کار کودکان (NCLC) به مأموریتی حیاتی پیوست؛ هدف این بود که شرایط هولناک کار کودکان در سراسر آمریکا را مستند کند و پیش چشم همه به نمایش بگذارد. این کمیته که به‌دنبال بهبود شرایط کودکان و پایان دادن به سوءاستفاده از آنان در محیط‌های کاری بود، از هاین خواست تا با تصاویر قدرتمندش به افکار عمومی کمک کند تا این بحران را بشناسند و خواهان تغییر شوند.
هاین که به ماهیت دردناک کار کودکان آگاه بود، از شیوه‌های خاصی برای دسترسی به کارخانه‌ها، معادن و محیط‌های دیگر استفاده کرد. او اغلب خود را به‌عنوان فروشندهٔ کتاب‌های مذهبی، کارت پستال یا حتی عکاس صنعتی جا می‌زد تا بتواند وارد محیط‌های بسته و صنعتی شود. در مواقعی که ورود به کارخانه‌ها برای او ممکن نبود، او بیرون از این محیط‌ها منتظر می‌ماند و کودکان را در حین ورود و خروج به محیط کار عکاسی می‌کرد. او با استفاده از یک دوربین سنگین و تجهیزاتی بیش از ۲۲ کیلوگرم وزن داشت، هر بار به محیط‌هایی با شرایط دشوار می‌رفت تا داستان‌های ناگفتهٔ کودکان کار را ثبت کند.
هاین همچنین به یادداشت‌برداری دقیق از شرایط کودکان می‌پرداخت. او سن، ساعات کار، دستمزد و وضعیت جسمانی هر کودک را ثبت می‌کرد. به‌این‌ترتیب، عکس‌ها و توضیحات دقیق او به «روایت‌های تصویری» قدرتمندی تبدیل شدند که یک تصویر ساده نبودند، اسناد اجتماعی و تاریخی مهمی بودند. هاین به خوبی می‌دانست که این مأموریت یک نبرد است؛ نبردی علیه بی‌عدالتی و بی‌توجهی جامعه به سرنوشت این کودکان و برای او دوربین تنها یک ابزار نبود، بلکه یک سلاح در مبارزه برای عدالت بود.
«کاری هست که به سود کودکان است، و کاری هم هست که تنها به سود کارفرمایان می‌انجامد. هدف از به‌کارگیری کودکان، آموزش آن‌ها نیست، بلکه دستیابی به سود بیشتر از کارشان است.»
― لوئیس هاین، ۱۹۰۸
مستندسازی شرایط کار کودکان؛ روایتی تصویری از رنج‌های خاموش
لوئیس هاین با عکاسی در محیط‌های مختلف از جمله معادن زغال‌سنگ، کارخانه‌های نساجی، مزارع کشاورزی و خیابان‌های شلوغ شهرها، چهرۀ واقعی کار کودکان را به تصویر کشید. او با دقت و تمرکز، لحظه‌هایی از زندگی کودکان کار را ثبت کرد که خود گویای سختی‌های طاقت‌فرسا و خطرات هر روزه بود. در معادن زغال‌سنگ، کودکانی دیده می‌شوند که با دستان کوچکی که به سختی توانایی جابجایی زغال سنگ را دارند، در تونل‌های تاریک و پرخطر مشغول به کارند؛ جایی که کوچک‌ترین خطا می‌تواند جانشان را به خطر بیندازد.
در کارخانه‌های نساجی، هاین دختران جوان و پسرانی را به تصویر کشید که روزانه ساعت‌های طولانی کنار دستگاه‌های پر سروصدا و خطرناک کار می‌کردند. بسیاری از این کودکان بر اثر کارهای تکراری، دچار خستگی و صدمات جسمی می‌شدند؛ از جمله تغییرات در شکل دست‌ها و پاها یا حتی از دست دادن انگشتان. شرایط کاری در این مکان‌ها به گونه‌ای بود که کودکان گاه ناچار بودند ساعت‌ها بدون توقف و استراحت به کار بپردازند.
مزارع نیز صحنۀ دیگری از این رنج‌ها بودند. هاین کودکانی را به تصویر کشید که در شرایط جوی نامساعد، زیر آفتاب سوزان یا در سرمای سخت، به چیدن محصولات، از قبیل پنبه و توت‌فرنگی مشغول بودند. این کودکان با دست‌های کوچک و کم‌توان خود سبدهای سنگین را حمل می‌کردند و از سنین پایین درگیر کارهای کشاورزی سنگین بودند.
همچنین، هاین کودکانی را به تصویر کشید که در خیابان‌ها به مشاغلی چون فروش روزنامه، واکس زدن کفش و فروش خوراکی می‌پرداختند. این کودکان مجبور بودند در هر نوع آب‌وهوایی کار کنند و شبانه‌روز در خیابان‌ها بمانند. او به‌گونه‌ای این تصاویر را ثبت کرد که حقیقت سخت زندگی آن‌ها و عدم امکان دسترسی به مدرسه و بازی و تفریح به‌وضوح به چشم می‌آمد.
با عکاسی از چهره‌های خسته، لباس‌های کهنه، دستان زمخت و چشمان پر از غم این کودکان، هاین توانست تصویر دقیقی از واقعیت تلخ کار کودکان در اوایل قرن بیستم ارائه دهد. عکس‌های او مانند آینه‌ای از شرایط سخت زندگی این کودکان بود و باعث شد که جامعهٔ آمریکا با چشمان بازتری به مشکلات اجتماعی و اقتصادی زمان خود نگاه کند.
عکس به مثابۀ ابزاری برای تغییر
عکس‌های لوئیس هاین از کودکان کار، بیش از مستندات تصویری ساده، ابزارهایی قدرتمند برای ایجاد تغییرات اجتماعی و حقوقی در آمریکا بودند. کمیتهٔ ملی کار کودکان (NCLC) از این تصاویر به‌عنوان شواهد عینی در کمپین‌های آگاهی‌بخشی خود استفاده کرد و آن‌ها را در نمایشگاه‌ها، گزارش‌های تحقیقی و سخنرانی‌های عمومی به نمایش گذاشت. این تصاویر، چهره‌های زحمتکش و آسیب‌پذیر کودکان را به اذهان عمومی نشان داد و به افکار عمومی تلنگری جدی زد. بینندگان با مشاهدهٔ این عکس‌ها به درک جدیدی از شرایط ناگوار کودکان در محیط‌های کاری دست یافتند و خواستار تغییرات بنیادین شدند.
یکی از برجسته‌ترین موفقیت‌های این کمپین‌ها، تصویب «قانون کیتینگ-اوون» در سال ۱۹۱۶ بود. این قانون نخستین تلاش کنگرۀ ایالات متحدۀ آمریکا برای محدود کردن کار کودکان در سطح فدرال بود. این قانون که به منظور جلوگیری از فروش بین‌الایالتی کالاهای تولیدشده توسط کودکان وضع شد، فروش محصولات هر کارخانه، کارگاه یا کارخانۀ کنسروسازی را که کودکان زیر ۱۴ سال در آن‌ها مشغول به کار بودند، ممنوع کرد. همچنین، فروش محصولات هر معدنی که کودکان زیر ۱۶ سال را به کار می‌گرفت و هر کسب‌وکاری که کودکان زیر ۱۶ سال را در طول شب یا برای بیش از هشت ساعت در روز به کار می‌گرفت، ممنوع می‌کرد.
هرچند این قانون با امضای رئیس‌جمهور وقت، وودرو ویلسون، به قانون تبدیل شد، اما دیوان عالی ایالات متحده در در خلال یک پروندۀ حقوقی در سال ۱۹۱۸ آن را خلاف قانون اساسی دانست و محدودیت‌هایی بر اختیارات کنگره در تدوین مقررات تجارت بین‌الایالتی اعمال کرد. تلاش‌های بعدی در سال‌های بعد نیز همچنان با چالش‌هایی مواجه شد، تا سرانجام در سال ۱۹۳۸ «قانون استانداردهای منصفانۀ کار» تصویب شد و حمایت از کودکان را به‌طور مؤثری در ایالات متحده برقرار کرد.
در این دوران، عکس‌های هاین در قالب پوسترها و بروشورها به خانه‌ها و مکان‌های عمومی راه پیدا کرد و پیام‌های روشنی دربارهٔ نیاز به اصلاحات در قوانین کار به مردم منتقل کرد. در نهایت، کمپین‌های کمیتۀ ملی کار کودکان و تصاویر تأثیرگذار هاین، نه‌تنها باعث تغییرات قانونی شدند بلکه مفهومی جدید از مسئولیت اجتماعی به جامعهٔ آمریکا ارائه دادند. این عکس‌ها، به مردم یادآوری کردند که کودکان باید در محیطی سالم رشد کنند و حق آموزش و تفریح داشته باشند؛ حقی که با کار اجباری و طاقت‌فرسا از آنان سلب شده بود.
موانع پیش روی عکاسی که تغییر آفرید
لوئیس هاین در طول فعالیت خود برای کمیتهٔ ملی کار کودکان (NCLC) با چالش‌ها و موانع متعددی مواجه شد. کارفرمایان و صاحبان کارخانه‌ها، که از افشای شرایط کاری کودکان بیم داشتند، غالباً از ورود او به محیط‌های کاری جلوگیری می‌کردند و او را تهدید می‌کردند.
چالش‌های فنی نیز بخش مهمی از مشکلات هاین را تشکیل می‌داد. در اوایل قرن بیستم، دوربین‌ها بزرگ و سنگین بودند و تجهیزات عکاسی وزن زیادی داشتند. این تجهیزات باید به مکان‌های صعب‌العبور، مانند معادن و کارگاه‌های دورافتاده، حمل می‌شدند. استفاده از پودر فلاش برای عکاسی در محیط‌های کم‌نور نیز به‌خودی‌خود خطرناک و زمان‌بر بود. با وجود این محدودیت‌های فنی، هاین موفق شد تصاویری واضح و تأثیرگذار تهیه کند که شرایط سخت کاری کودکان را به‌خوبی به تصویر می‌کشید.
صدای خاموشان
لوئیس هاین با دوربین خود موفق شد داستان زندگی هزاران کودک محروم و کارگر را به جهانیان بازگو کند و افکار عمومی را به سمت مسئولیت‌پذیری در برابر آن‌ها هدایت کند. او در زمانی که کار کودکان امری رایج و پذیرفته‌شده بود، با مستندسازی و افشای واقعیت‌های تلخ، نقشی حیاتی در ایجاد تغییرات قانونی ایفا کرد. هاین نشان داد که عکاسی می‌تواند فراتر از هنر، ابزاری برای آگاهی‌بخشی و اصلاحات اجتماعی باشد.
میراث او همچنان یادآور آن است که آگاهی‌بخشی و مستندسازی قدرتی شگرف در ایجاد تغییرات اجتماعی و قانونی دارد و عکس‌های او همچنان به‌عنوان نمادی از حقوق کودکان و عدالت اجتماعی، به ما هشدار می‌دهند که هر نسل باید برای دفاع از ضعیفان و خاموشان تلاش کند. در تاریخ عکاسی و حقوق بشر، هاین به‌عنوان یکی از برجسته‌ترین افرادی که برای تغییر اجتماعی مبارزه کرد، جاودانه شده است و یادآوری می‌کند که صدای عدالت، همواره می‌تواند تغییرات شگرفی را به‌همراه داشته باشد.
ضمیمه: معرفی آرشیوهای عکاسی لوئیس هاین در کتابخانه کنگره
عکس‌های کمیتۀ ملی کار کودکان که توسط لوئیس هاین تهیه شده‌اند، در آرشیو عکس‌ها و نسخ چاپی کتابخانۀ کنگرۀ ایالت متحدۀ آمریکا دسته‌بندی شده و به ترتیب صنایع مربوطه سازماندهی شده‌اند. این مجموعه شامل ۹ دستۀ موضوعی (LOT) است که هر کدام شامل یک یا چند آلبوم هستند. در سال ۲۰۰۳، کتابخانۀ کنگره تمامی عکس‌های چاپی و نگاتیوهای شیشه‌ای این مجموعه را دیجیتال‌سازی کرد و اطلاعاتی از کارت‌های توضیحات اصلی را در قالب رکوردهای دیجیتالی به همراه تصاویر در دسترس عموم قرار داد.
دسته‌بندی‌ها
- LOT 7475 – کشاورزی
شامل ۷۳۳ عکس در سه آلبوم از فعالیت‌های کشاورزی و شرایط مسکن کارگران، مانند برداشت زغال‌اخته در نیوجرسی، توتون‌کاری در کنتاکی و مزارع چغندر در کلرادو. [استخراج تصاویر از این دسته] - LOT 7476 – کارخانه‌های کنسروسازی
شامل ۳۰۱ عکس در یک آلبوم از کارگران صنایع دریایی، میوه و سبزیجات، با تصاویری از شرایط مسکن و تعدادی آسیب‌های کاری کودکان. [استخراج تصاویر از این دسته] - LOT 7477 – معادن زغال‌سنگ
صد عکس در یک آلبوم از کودکان کارگر در معادن زغال‌سنگ و روی و تصاویری از تجهیزات معدنی و اسناد جعلی سن. [استخراج تصاویر از این دسته] - LOT 7478 – کارخانه‌های شیشه
شامل ۱۵۶ عکس در یک آلبوم از کودکان در کارگاه‌های شیشه‌سازی و شرایط کار، با تمرکز بر شیفت‌های شب. [استخراج تصاویر از این دسته] - LOT 7479 – کارخانه‌های پارچه‌بافی
شامل ۱۸۱۵ عکس در ۷ آلبوم از فعالیت‌ها و شرایط کار کودکان در کارخانه‌های پنبه‌بافی و سایر صنایع مانند مبلمان‌سازی و ابریشم‌بافی. [استخراج تصاویر از این دسته] - LOT 7480 – مشاغل خیابانی
شامل ۸۶۱ عکس در ۳ آلبوم از کودکانی که به‌عنوان روزنامه‌فروش، پیک و دست‌فروش کار می‌کردند و شرایط دشوار آن‌ها در شب و آب‌وهوای بد. [استخراج تصاویر از این دسته] - LOT 7481 – مشاغل خانگی در محله‌های فقیرنشین
۲۶۵ عکس در یک آلبوم از صنایع خانگی مانند دوزندگی و ساخت گل در مناطق فقیرنشین شهر نیویورک و وضعیت مسکن. [استخراج تصاویر از این دسته] - LOT 7482 – کودکان در ویرجینیای غربی
شامل ۱۱۰ عکس در یک آلبوم از شرایط زندگی و بهداشتی کودکان در مناطق روستایی ویرجینیای غربی. [استخراج تصاویر از این دسته] - LOT 7483 – مشاغل متفرقۀ کودکان
شامل ۸۱۲ عکس در ۳ آلبوم از صنایع مختلف مانند ساخت مبل، کفش، بسته‌بندی گوشت و فعالیت‌های تفریحی کودکان و مجموعه‌ای از عکس‌های آموزشی. [استخراج تصاویر از این دسته]
منابع
About this Collection | National Child Labor Committee Collection | Digital Collections. (n.d.). Library of Congress. Retrieved November 11, 2024, from https://www.loc.gov/collections/national-child-labor-committee/about-this-collection/
Hinrichs, A. S. D. (2022, January 11). The Photographer Who Fought to End Child Labor. Getty Museum. Retrieved November 11, 2024, from https://www.getty.edu/news/the-photographer-who-fought-to-end-child-labor/
Keating-Owen Child Labor Act (1916). (۲۰۲۲, February 8). National Archives. Retrieved November 11, 2024, from https://www.archives.gov/milestone-documents/keating-owen-child-labor-act
Teaching With Documents: Photographs of Lewis Hine: Documentation of Child Labor. (۲۰۱۷, February 21). National Archives. Retrieved November 11, 2024, from https://www.archives.gov/education/lessons/hine-photos
منبع خبر:
مصور
/ لوئیس هاین: عکاسی که آمریکا را وادار به مواجهه با معضل کار کودکان کرد
تمامی حقوق گردآوری و تالیف خبر متعلق به ناشر اصلی آن که در لینک فوق به آن اشاره شده است می باشد. در صورت نیاز به ارسال جوابیه یا توضیح تکمیلی برای مطلب منتشر شده صرفا از طریق مرجع اصلی خبر اقدام نمایید.
