به گزارش خبرنگار مهر، شماره ۱۵۶ ماهنامه مدیریت ارتباطات به‌تازگی منتشر شده و روی پیشخان مطبوعات آمده است. پرونده اصلی این شماره از مجله مذکور درباره چت جی‌پی‌تی و فراگیری آن در هفته‌های اخیر است. این پرونده درباره این صحبت می‌کند که چت مصنوعی زبان‌مند چه تأثیر در آینده انسان دارد.
در این شماره می‌خوانیم:
تاریخ برای درس گرفتن، نه گزارش کردن
گفت‌وگوی ماه این شماره با یاسر خوشنویس درباره کتاب «نبرد سیم‌ها» و مطالعات تاریخ فناوری است. فناوری یکی از مهم‌ترین پدیده‌های بشری و یکی از تاثیرگذاترین عناصر شکل‌گیری انسان امروز است. در جهان و به‌تبع آن ما ایرانیان، کمتر فناوری را از بعد تاریخی و فلسفی مورد تفقد قرار دادیم. نادر کتاب‌ها و پژوهش‌های می‌بینیم که به تأثیر دوگانه فناوری و اجتماع در ایران پرداخته باشد. گویی فناوری یک چیز بدیهی و مشخص است که هیچ نیازی به مطالعه ندارد. یاسر خوشنویس یکی از معدود پژوهشگرانی است که در این حوزه فعالیت و به قول خودش ابرپروژه تاریخ فناوری در ایران را دنبال می‌کند. خیلی وقت نیست که از او کتابی با نام «نبرد سیم‌ها؛ رسانه‌های جدید و قدرت در عصر قاجار و پهلوی» توسط نشر کرگدن منتشر شده است. خوشنویس در این کتاب به تاریخ فناوری‌های ارتباطاتی از تلگراف به این‌سو پرداخته است. پژوهشی که به لحاظ تاریخی از قاجار تا دهه ۹۰ شمسی ادامه داشته و سراغ شبکه‌های اجتماعی در ایران هم رفته است اما بنا بر ملاحظاتی آن فصل در نسخه نهایی کتاب نمی‌آید و کتاب بعد از تلگراف به رادیو و تلویزیون و تأثیرات اجتماعی-سیاسی آن توجه می‌کند.
از واقعه‌ای تو را خبر خواهم کرد
پرونده‌ی اصلی شماره ۱۵۶ ماهنامه مدیریت ارتباطات درباره نسبت هوش مصنوعی و آینده انسانی است. پژوهشگران فناوری می‌گویند این نسخه‌ای که از چت جی‌پی‌تی و موارد مشابه به عرضه عمومی رسیده نسخه ابتدایی است. نسخه‌های به مراتب پیشرفته‌تری هم هست که صاحبانش به دلایلی ارائه نمی‌دهند. یکی از این دلایل ناتوانی بشر برای مواجهه با آن است. هوش مصنوعی توسعه‌یافته چنان است که تقریباً تمام مشاغل را حذف خواهد کرد. چرا که تلفیق ربات‌هایی که پیشتر هم بودند و به لحاظ فیزیکی بسیار پیشرفت کرده‌اند با هوش مصنوعی زبان‌مند تقریباً هر کاری را برای این موجود ممکن خواهد کرد. زندگی انسان از پس این تحول چه می‌شود؟ در این پرونده آثاری از نوام چامسکی، کنان مالک، لری کلارک، صوفیا نصرالهی، رضا شاه‌نظر، الکس اولیویرا، محسن محمودی و… می‌خوانیم.
از منتقدان سعدی تا سیاست‌ورزی توئیتری
اما دیگر مطالب این شماره؛ «خدا مرگت بدهد سعدی» یادداشتی از بهروز غریب‌پور درباره بدگویی بعضی از روشنفکران در حق شیخ اجل در این شماره است. نیوشا طبیبی در صفحه زیباشناسی غذا از زعفران و تاریخ این گیاه ارزشمند گفته است. اشکان قشقایی طبق روال صفحه جعبه سفید که درباره وجوه ارتباطاتی معماری است، درباره فضا، زمان و معماری نوشته است. هم‌چنین وحید آگاه حقوقدان و نویسنده، سلسله مقالاتی را در نسبت حقوق و هنر شروع کرده است. مریم بهریان نقد سریال مهم «آینه سیاه» را آغاز کرده است و در یادداشتی با نام «آزادی یا امنیت؟» یکی از اپیزودهای این سریال را بررسی و نقدی بر سیاست‌های ماشینی که در آن انسان در خدمت ابزار است، نوشته است. محمد رهبری، پژوهشگر سیاست و شبکه‌های اجتماعی، پژوهشی درباره توئیتر فارسی و اثر آن بر فرهنگ دموکراتیک کاربران ایرانی انجام داده است. او در مقاله‌ای با نام سیاست‌ورزی توئیتری شمایی کلی از این پژوهش را ارائه داده است.
در ادامه ترجمه کتاب «روابط عمومی راهبردی: رشته‌ای دائماً در حال تحول» فصل چهارم با نام «بنیان‌های روابط عمومی: تحقیق و نظریه» در این شماره آمده است. این بخش درباره؛ درک اهمیت پژوهش در فرآیند برنامه‌ریزی روابط عمومی، معرفی روش‌های رایج در روابط عمومی برای برنامه‌ریزی یک استراتژی پژوهشی و شناسایی نقش نظریه در روابط عمومی صحبت می‌کند.
